Ως κλινικοί και ακαδημαϊκοί, με αφορμή τη σημερινή υγειονομική κρίση, καλούμαστε, πέρα από τις συνήθεις πρακτικές μας, να αντιληφθούμε τις ψυχολογικές διεργασίες και επιπτώσεις που συχνά ανακινούνται και προκύπτουν κατά τη διάρκεια ανάλογων κρίσεων, αναταραχών, ή φυσικών καταστροφών. Συγκεκριμένα, οι κοινωνικές κρίσεις ανακινούν, σε ατομικό και σε διαπροσωπικό επίπεδο, «ψυχικά δυναμικά» και γνωστικά-συναισθηματικά σχήματα, αντιλήψεις, βιώματα και δράσεις, τα οποία εκφράζονται με διάφορους τρόπους: με συμμόρφωση και πειθαρχία στα μέτρα και τις πολιτικές προστασίας, με ατομικές, συλλογικές ή/και μαζικές αρνητικές συμπεριφορές, με έντονες «εκλογικευμένες» ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, καθώς και με καλοήθεις θετικούς ή αντίθετα αρνητικούς, παλινδρομικούς μηχανισμούς άμυνας/τρόπους αντίδρασης.